jueves, 25 de octubre de 2018

EHUN URTE / CIEN AÑOS

Ehun urte bete ditu Juan Vander Vorsten amak eta hain ospakizun ederrari dagokion modu berezian ospatu nahi izan dute Donostia aldean. Gugandik ere, zorionak!

Cien años ha cumplido la madre de Juan Vander Vorst y en San Sebastián lo han querido celebrar de la manera que corresponde a tan bonito acontecimiento. También por nuestra parte, ¡Felicidades!


sábado, 20 de octubre de 2018

PARICIO HIL DA / HA MUERTO PARICIO


Atzo goizean, Jose Joaquin Paricio gure irakasle ohia hil zen, bera aspalditik bizi zen Zaragoza hirian. Goiko argazkia gure Ekuadorren Igarotzekoa da, 1970ekoa. Behekoak, berriz, 2013koak, Zaragozara lagun kideok egin genuen bidaiakoak. Eusebiok jarri zizkion gure promozioko lepoko eta aurrekoa amantala.

Gure oroimenean geratzen da.


Ayer por la mañana murió en Zaragoza, donde residía, nuestro exprofesor José Joaquín Paricio. La foto de arriba corresponde a nuestro Paso del Ecuador, en 1970. Y las de abajo son de la última vez que compartió unos momentos con nosotros, justamente en nuestra reunión de Zaragoza en 2013, donde se le impuso el pañuelo y delantal de la XII promoción.

Queda en nuestro recuerdo.


jueves, 18 de octubre de 2018

GURE BASERRI INGURUNEA - NUESTRO MEDIO RURAL

Akerbeltz
Duela egun batzuk gure ikaskide batek bere blogean idatzi zuen, historikoki nekazaritza eta abeltzantzaren inguruan garatu diren herri txiki askotan gero eta nabarmenagoa dela baserri kutsuaren galera. Aurki jaso zuen beste ikaskide baten erantzuna - Fernando Martinez Sarasketa- beste hausnarketa txiki batekin, eta - gutxi bailitzan- argazki ederrak bidaltzen zizkion. Denok ezagutzeak merezi duelakoan, hona hemen Fernandoren ekarpen bikaina.
 
Clueca


Hace unas fechas un docenita escribió en su blog un comentario acerca de la progresiva desaparición del carácter rural en lugares que históricamente se han dedicado a la agricultura y ganadería. Inmediatamente recibió una respuesta de otro compañero nuestro, Fernando Martínez Sarasqueta, quien hacía una nueva reflexión sobre el particular, acompañando además sus palabras con unas fotografías ilustrativas. Merecen la pena ser conocidas por todos nosotros:


"Quizá la fotografía no sea el mejor consuelo para la pérdida del entorno rural…pero menos es nada y a mí me sirve para agarrarme a algo que aún perdura aunque no sé por cuánto tiempo. Cada una de estas fotografías no es sólo un click. Tienen su pequeña/gran historia. Esos recuerdos imperecederos que siempre nos acompañan cuando se viaja (cerca o lejos) con ilusión"

Ovejas Bardenas. Trashumancia

Yegua y potrillo

jueves, 11 de octubre de 2018

UNETXO GEHIAGO / MÁS MOMENTICOS


Une loriatsu gehiago ere izan ziren irailaren 21ean, Pasai San Pedron.

También hubo más momenticos gloriosos el 21 de septiembre en Pasajes San Pedro

 
 

(Jarraipena izango du / Continuará)

Argazkiak: Migel Luis, Jose Ignazio, Txema


jueves, 4 de octubre de 2018

DESMADREA / EL DESMADRE


Libia kaiatik atera zen, modu arraro samarrean. Alfontsori eman zitzaion traineruaren lema eta erlojupeko estropadako epaileak Jose Ignazio eta Eduardo ziren. Traineruan, indarrak parekotzearren nonbait, lau lagunek biren kontra ihardun zuten.

Libia bizi-bizian zihoan eta branka itsasontzi baten aurka jotzera zihoan, bat ere irtenbiderik gabe. Alfontsok ezer gutxi egin zezakeela zioen eta epaileak despistatuta zebiltzan, guztiz, eurena emanda.

La Libia salió del muelle, de forma un tanto extraña. Se había dado la responsabilidad del timón de la trainera a Alfonso y los jueces de la regata contra reloj eran Jose Ignacio y Eduardo. Seguramente que por equilibrar la fuerza de los remeros, se dispuso que a babor remaran dos y en estribor se colocaran cuatro docenitas. De todas formas, y como se puede apreciar por la disposición de los remos de esos últimos, el desmadre saltaba a la vista.

La Libia volaba sobre las aguas y se dirigía a darse de proa con el carguero que en aquellos momentos entraba en la bahía. Alfonso no era capaz de controlar aquel desaguisado y... menos aún los jueces, que estaban a lo suyo. Esta es la grabación de la conversación entre el patrón de la trainera y la embarcación de los jueces:

- (Alfonso) !Jueces! No me jodáis.  Yo no me hago responsable de nada.  Si lo sé no vengo... Quitarme ese carguero de ahí, ¡por Dios!
- (Jose Ignacio) Tú calla y a remar... Hace tiempo que no había tomado una sidra como ésta.
 - (Eduardo)  El vino tampoco está mal... ¿Cuándo llega ese "arroz al señorito"?